Dom blondje.

Voor mijn hobby moest ik in Zoetermeer zijn. Niet bij de deur maar goed voorbereid vond ik het zwembad meteen . Het was vroeg opstaan want de officials werden verwacht om half negen binnen te zijn voor twee volle dagen aan de bak. Aangezien het behoorlijk ver reizen was kregen de mensen die boven de 100 k.m enkel reis kwamen een overnachting. Toen begon de pret. Het was donker toen zaterdag de eerste helft gestreden was en met het adres van het hotel op zak werd ik geacht daar blindelings  naar toe te rijden. Gelukkig waren er meer mensen die wel de weg wisten en zo zei een van de andere juryleden: "rij maar achter mij aan". Ik stapte in mijn auto en volgde de auto die had staan te wachten. Op een gegeven moment reed die een grote weg op. Ik raakte bijna in paniek, dat kon nooit goed zijn want deze weg, dat zag ik zelfs in het donker, had ik nooit gereden. Wie was ik achterna gereden? Bij de eerste de beste gelegenheid draaide ik om, terug naar het zwembad. Want vandaar uit was voor mij de enige manier om zelf de weg te vinden. Opnieuw gestart en onderweg nog een keer gevraagd. Eindelijk kwam ik aan op het juiste adres. Ik melde me bij de balie waarop de dienstdoende man zei. "Ga maar snel naar je collega's want die zijn bijna in alle staten dat u er nog niet was". Wat bleek nu, de auto die ik gevolgd was was wel de goede geweest en die mensen snapte er helemaal niets meer van dat ik halverwege omdraaide. Als ik even beter opgelet had welke hun auto was, was er dus helemaal niets aan de hand geweest. En dat wil naar Barcelona.
Groetjes.