Venco

Het kleine katje Venco wordt al een hele dame. Een eigenwijs donderstraaltje dat de oudere Geert - die helaas doof is geworden waarschijnlijk door ouderdom - vaak de stuipen op het lijf jaagt door onverwacht uit allerhande hoeken boven op hem te duiken. Zelfs op de kattenbak is ze niet veilig voor het speelse jonkie.Om dat Venco haar naam heeft leren kennen en daar sinds kort ook heel goed op reageert mag ze zo af en toe naar buiten. Dat ze zich zelf daar een beetje kan overschatten blijkt uit het volgende. Achter het huis staan 20 mtr hoge bomen en prachtige struiken om in weg te kruipen, wat ze prachtig vind. Toen Sandra haar riep om binnen te komen kwam ze vrolijk aan gehuppeld, om plots stil te blijven staan. Ze hoorde hoog in de bomen het gekoer van een paar duiven. Sluipend ging ze op het in de tuin staande vogelhuisje af en klom er boven op.Toen op haar achterpootjes bleef ze staan mekkeren. Het verschil was nog minstens 18 mtr. Of ze het begreep dat we haar uitlachte weet ik niet maar na enkele minuten gaf ze het toch maar op en nam ze genoegen met wat haar baasje voor haar klaar gezet had. Groetjes.

medaille

Niet dat ik een medaille heb gekregen. Maar het zal zo'n twee jaar geleden zijn dat mijn oog viel op een kleine rubriek waarin mensen hun hobby kenbaar konden maken en wat ze evt te kort kwamen van een of andere verzameling. Een mevr. uit een plaats waar ik twee keer per jaar kwam (vanwege jureren van een synchroonzwemwedstrijd) vroeg om medailles, kruisjes enz. Van dat spul had ik een behoorlijk aantal ergens ver weg in een lade liggen waar dus niets mee gedaan werd. De eerstvolgende wedstrijd ging een enveloppe met al deze dingetjes met het adres erop van deze mevr dus mee. Voor de wedstrijd afleveren was geen optie omdat we bang waren om te laat te komen omdat we het adres nog moesten zoeken in de verder vreemde plaats. Na de wedstrijd waren we moe en besloten we dat de mevr. nog even op haar spulletjes moest wachten en alles ging dus weer mee terug. Een half jaar later wedstrijd twee, de volgende poging maar ook nu gebeurde hetzelfde en weer ging alles onverrichte zaken weer mee naar huis voor weer een half jaar in de lade te verdwijnen. Zo ging dat twee jaar lang tot vorige maand vanwege ons aangekondigde afscheid in de zwemwereld, we voor de laatste keer naar dit stadje togen. Op de heenweg was de eerste weg die tomtom aangaf afgesloten vanwege werkzaamheden dus niet langer zoeken en maar na de wedstrijd proberen. Op de terugweg waren we net de plaats uit toen we er weer aan dachten. Dus vlug tomtom weer aangezet die ons netjes liet omdraaien en via allerlei landweggetjes weer terug stuurde. Inderdaad 'terug' stuurde, want hoe langer we reden hoe meer we er achter kwamen dat we terug reden naar het zwembad. Toch maar gedaan wat tomtom zei en toen we het zwembad op een kleine afstand links zagen liggen was het voor ons duidelijk dat hij ons terugstuurde. Maar wie schets onze verbazing op dat moment stuurde hij ons rechtsaf en kwamen de magische woorden "bestemming bereikt

". Het adres lag op loopafstand van het zwembad. Even lagen we in een deuk en vlug ging de enveloppe in de brievenbus. We hadden graag nog even het gezicht gezien van de betreffende dame op deze gift die er twee jaar over gedaan had om bij haar te komen :-))) Groetjes.